الفصل الرابع و العشرون:
انهت نهله حمامها و ارتدت بنطلون جينز غامق و قميص ازرق فاتح و رفعت شعرها ذيل حصان و تركت خصلات بسيطه على جبهتها ثم وضعت القليل من الميك اب. كانت رقيقه و جميله و تبدو كفتاة صغيره رغم انوثتها الواضحه. ذهبت للمكتب لترى حازم.
عندما دخلت استقبلها حازم بإبتسامه ترحيب.
حازم: تعالى يا قمر.
دخلت نهله مبتسمه.
حازم: عاوز اقولك حاجه بس افهمى كلامى صح و متزعليش* انا بجد بحمد ربنا انك مكنتيش بتهتمى بلبسك قبل كدا و كنتى لابسه النظاره الكبيره دى على طول.
نهله ( بإستغراب ): ليه؟
حازم: حاسس ان ربنا كان مخبيكى عن عيون الناس كلها عشان محدش ياخدك منى.
نهله: مكنتش وحشه للدرجه دى يعنى* انا بس مكنتش بهتم بنفسى.
حازم: كنتى قمر بس مستخبى و الناس مش شايفاه.
نهله: طيب بطل بكش عشان مش لايق عليك. انت المفروض راجل عاقل.
حازم ( مبتسم ): عاقل مع اى حد الا حبيبتى.
نهله: طيب يالا نعمل المكالمه اللى عاوزنى اعملها قبل ما تتجنن بجد.
حازم: يييييييييييييي فكرتينى.
نهله: يعنى كنت ناسى يبقى نأجلها.
حازم: لا متتلككيش مكنتش ناسى بالعكس كنت مستنيكى لكن لما دخلتى عليا و شوفتك نسيت.
نهله: طيب انا هتكلم بس خليك ساكت عشان ميحسش ان فى حد جنبى.
حازم: ما يحس و لا يتهبب انتى هامك فأيه.
نهله: حازم بطل جنان و متخليش شكلي يبقى وحش.
حازم: خلاص هسكت بس افتحى الاسبيكر عشان اسمع كل حاجه بيقولها.
نهله: لا طبعا.
حازم: لا هتفتحيه.
نهله: هتتنرفز على الفاضى.
حازم: يعنى انتى عارفه ان هيتقال كلام ينرفزنى.
نهله: يييييي خلاص انت حر.
مسكت تليفونها و بدأت تحدثه من الاسبيكر.
نهله: صباح الخير يا استاذ احمد.. انا نهله.
احمد: صباح الورد و الفل و الياسمين.. انا مش مصدق نفسى انى بتصبح بالصوت الجميل دا.
كان حازم قد فقد أعصابه بعد هذه الجمله و هم بأن يتكلم و لكنها اشارت له بترجى ان يصمت.
نهله: استاذ احمد ملهاش لازمه الطريقه دى. انا بكلمك عشان ارد عليك فى العرض اللى عرضته عليا.
احمد: يا رب يكون خير و اسمع احلى خبر فى حياتى.
نهله: انا اسفه انا مش هقدر اقبل و اتمنى ربنا يرزقك باللى احسن منى.
احمد: انا مش عاوز غيرك انتى تنورى حياتى و دنيتى. فكرى تانى انتى مستعجله ليه انا مستعد استناكى.
كان حازم قد فقد اعصابه.
حازم: ما قالتلك خلاص مفيش نصيب انت مبتفهمش!
احمد: مين اللى بيتكلم.
حازم: انا حازم يا سيدى و خلاص كفايه كدا احنا اسفين معندناش بنات للجواز. سلام عليكم.
و اغلق الخط.
نهله: انت ليه كلمته كدا ما انا كنت هقفل معاه.
حازم: لانه بيستهبل و زودها و انا كنت عارف انه هيعمل كدا و عشان كدا كنت عاوز انى انا اللى اكلمه من الاول.
نهله: يا سلام لما كل دا حصل و مكنتش انت اللى بتكلمه طول المكالمه امال لو كنت انت اللى اتصلت بيه كان هيحصل ايه. انت ناسي ان بينكم شغل.
حازم: يولع الشغل.. نهله لازم تعرفى انى فى الحاجات دى معنديش هزار و استحاله هقبل ان واحد يكلمك بالطريقه دى.
نهله ( بدلع ): طيب انت ليه متعصب دلوقتى* مش انت عملت اللى انت عاوزه و هزأته.
حازم: ايوا بس لسه متنرفز من الموقف.
نهله: خلاص هسيبك تقعد لواحدك عشان تهدى.
مسكها من يدها و قربها منه.
حازم: لا خليكى كدا ههدى اكتر.
مسك يدها الاثنين بين يديه و ظل ينظر لعينيها بعشق لدرجه اخجلتها و جعلتها تخفض بصرها.
نهله: متبصليش كدا.
حازم: اتضايقتى.
نهله: لا بس اتكسفت.
رفع وجهها بيده و نظر فى عيونها.
حازم: مش قولتلك لازم تتعودى.
ابتسمت بخجل.
تنهد حازم بقوه قائلا: بحبك.
نهله: و انا كمان.
حازم ( مبتسما ): طيب ايه رأيك نخرج سوا شويه.
نهله: متفقه مع فارس هخرج معاه.
حازم: يادى فارس اللى ناططلى فى كل حاجه.
نهله: انت مكنتش قايلى اننا هنخرج.
شعرت ان حازم غضب مجددا.
نهله: انت زعلت؟
حازم: اكيد.
نهله: بس انا اتفقت معاه من الاول.
حازم: ايوا بس الوقت دا المفروض نبقى مع بعض و خصوصا ان دا اول يوم لينا مع بعض بعد ما اعترفنا لبعض بمشاعرنا.
ادار وجهه بعيدا عنها بغضب* فأعادت وجهه اليها و نظرت فى عينيه و ابتسمت قائلة: خلاص ادينى 5 دقايق هطلع اعتذر لفارس و اجيب شنطتى و اجيلك نخرج زى ما انت عاوز.
ابتسم لها حازم و قرب يدها من فمه و لثمها برقه.
ارتجف جسد نهله و سحبت يدها و جرت مسرعه خارج المكتب.
عادت بعد دقائق قليله و خرجا سويا.
نهله: هنروح فين؟
حازم: عاوزه تروحى فين؟
نهله: مش عارفه اى مكان بس المهم نتبسط.
حازم: طيب هاخدك كافيه حلو نقعد فيه لأننا عاوزين نتكلم شويه فى هدوء.
نهله: اوكى.
ذهبا إلى المكان الذى اخبرها عنه و طلبا شيئا ليشرباه.
حازم: عجبك المكان؟
نهله: اه لذيذ اوى و الميوزك جميله.
حازم: و الله انتى اللى جميله.
نهله ( مبتسمه ): كنت عاوز تكلمنى فأيه؟
حازم( مبتسما): اتكسفتى.
ابتسمت نهله له.
حازم: عاوز اكلمك فى انى بحبك و بموت فيكى و نفسى على طول تبقى معايا.
نهله: طيب ما انا على طول معاك.
حازم: لا اكتر من كدا كمان.
نهله: ازاى.
حازم: يعنى نعلن رسمى للكل اننا بنحب بعض و عاوزين نكون لبعض.
نهله: قصدك ايه؟
حازم: نتجوز.
نهله: ايه.. احنا لحقنا دا انت لسه قايلى انك بتحبنى امبارح.
حازم: طيب و انتى محتاجه الوقت فأيه. لسه هتسالى عنى يعنى و لا انا هكون مستقبلى.
نهله: محتاجين نتعود على بعض اكتر.
حازم: هنكتب كتابنا لفتره لحد ما تحسى انك جاهزه اننا نتجوز و انك اتعودتى عليا بشكل كافى.
نهله: لا لا انت اكيد بتهزر* دا انا لو قولت لماما كدا هتقول عليا مجنونه.
حازم: بالعكس هى موافقه.
نهله: موافقه ازاى من غير ما نقولها.
حازم: انا اتكلمت معاها.
نهله: ايوا يبقى دا اقتراحها.
حازم: هى معاها حق.
نهله: حق فى ايه؟
حازم: بعد ما حسينا بحبنا لبعض مينفعش نبقى قاعدين فى بيت واحد من غير ارتباط و انا حبيت اعرفها عشان كدا لانى مش عايز احس اننا بنعمل حاجه غلط او فى السر.
نهله: ايه اللى هنعمله غلط.
حازم: لو انتى ضامنه نفسك انا بصراحه مضمنش نفسى. انا عاوز لو مسكت ايدك محسش انى بعمل حاجه غلط. عاوز الناس كلها تعرف انك حبيبتى و ليا و محدش يفكر فيكى بأى شكل من الاشكال. صدقينى دا هيكون احسن لينا احنا الاتنين.
نهله: مش عارفه يا حازم.
حازم: ايه اللى مش عارفاه؟ انتى لسه شاكه فى مشاعرك؟
نهله: لا.
حازم: طيب يبقى ايه المشكله. مش واثقه فيا؟
نهله: لا طبعا.
حازم: طيب ايه مشكلتك.
نهله: حسيت انى اتفاجأت و اتخضيت.
حازم: مفيش حاجه تخض بالعكس.. وافقى عشان نقدر نجهز الاجراءات قبل نهاية الاسبوع قبل ما مامتك تسافر.
نهله: اسبوع انت بتهزر.
حازم: ليه انتى محتاجه الوقت فأيه. انا قولت اسبوع عشان بس الورق و الاجراءات و التحاليل و الحاجات اللى بتطلب دى لكن انتى بالنسبه لك هتجهزى نفسك بسهوله.
نهله: انت مجنون.
حازم ( مبتسما ): انتى اللى جننتينى.
نهله: موافقه.
نظر لها بحب و مسك يديها الاثنان بين يديه.
حازم: انتى احلى حاجه فى حياتى.
نهله: ربنا يستر.
حازم: ههههههههه من ايه؟
نهله: من السرعه دى.
حازم: متخافيش كدا احسن* خلينى اخد راحتى.
نهله: لا متحلمش.
حازم: هنشوف بعدين.
تمشا سويا لبعض الوقت و استمتعا بوقتهما و ضحكا و تبادلا القصص عن ما مرا به قبل لقائهما ثم عادا إلى المنزل ليخبروا الجميع بقرارهم.
جمعوا الجميع و بدأ حازم فى الكلام.
حازم: يا جماعه انا و نهله عاوزين نقولكم حاجه.
ندى: خير.
حازم: انا و نهله بنحب بعض و اعتقد دى حاجه كلكم عرفتوها* و طبعا عشان وضعنا اننا كلنا عايشين مع بعض فهيبقى غريب اننا نبقى فى بيت واحد من غير حاجه رسمى بيننا* عشان كدا قررنا نكتب كتابنا و دا طبعا بعد ما اتكلمت مع طنط و هى وافقت* عرضت على نهله و بعد ما طلعت روحى وافقت.
قفزت ندى من مكانها لتحتضن نهله و تهنئها.
فارس: و الله انا مبقتش عارفك.. جامد يا معلم ايوا كدا متضيعش وقت و متضيعهاش من ايدك.
بارك الجميع لهما و هنئوهما.
حازم: جهزوا نفسكم عشان ان شاء الله كتب الكتاب هيكون الخميس الجاى.
فرح الجميع بالخبر و بدأوا فى التحضيرات لهذه المناسبه منذ هذه اللحظه. و كانا نهله و حازم مشغولين بإنهاء الاجراءات قبل يوم الخميس.
