الفصل الحادى و العشرون:
لم تصدق نهله ما سمعته من حازم و لم تتوقعه بهذه الطريقه المباشره و بدون أية مقدمات* شعرت بخجل كبير و حمدت ربها ان فارس دخل قبل ان تضطر للرد عليه* لم تعرف ماذا تفعل فتوجهت لغرفة ندى لتحكى لها.
كانت ندى تتحدث على الماسنجر مع ادهم.
ندى: تعالى يا حبيبتى انا بتكلم مع ادهم.
نهله: سلميلى عليه و اقفلى معاه شويه و تعالى عاوزه اتكلم معاكى ضرورى.
ندى: خير فى ايه؟
نهله: اقفلى بس مع ادهم و انا هقولك.
ندى ( لأدهم ): معلش يا ادهم هروح اتكلم مع نهله عشان عاوزانى و هرجعلك تانى. اه صحيح هى بتسلم عليك.
أدهم.: اوكى يا حبيبى بس متتأخريش. انا مستنيكى و سلمى على نهله.
ندى: اوكى. باى.
ادهم: باى.
ندى ( لنهله ): ادينى قفلت معاه* فهمينى بقى فى ايه و مالك مخضوضه كدا ليه.
نهله: انا لما اقولك هتتخضى زيى.
ندى: طيب قولى.
نهله: حازم قالى انه بيحبنى.
ندى: ايه؟ بجد؟
نهله: اه و الله.
ندى: طيب امتى لحق و قالك ازاى؟
نهله: دلوقتى حالا* كنت عنده فى المكتب عشان اشكره انه راح جاب ماما. لقيته بيقولى عاوزك فى موضوع و قالى انه بيحبنى.
ندى: كدا خبط لزق من غير اى مقدمات.
هزت نهله رأسها بالموافقه.
ندى: ههههههههه الولد دا مجنون* طيب كان على الاقل عزمك على العشاء بره و قالك كدا.. طيب و انتى قولتيله ايه؟
نهله: مقولتش حاجه.. فارس دخل فى الوقت المناسب.
ندى: طيب و ناويه تقوليله ايه؟
نهله: مش عارفه.
ندى: ازاى مش عارفه.. انتى احساسك ايه؟ يعنى انتى كمان بتحبيه و لا لا؟
ابتسمت نهله بخجل و هزت رأسها بالموافقه.
ندى ( مبتسمه ): طيب طالما كدا ايه اللى مش عارفاه؟
نهله: خايفه حاسه انه عمل كدا بس عشان متجوزش احمد.
ندى: هههههههههه طيب و هو مش هيبقى عاوزك تتجوزى احمد ليه لو مش بيحبك* يعنى كل النقط بتتجمع فى نقطه واحده انه بيحبك.
ابتسمت نهله قائلة: مش عارفه حاسه انى مكسوفه اوى و مش عارفه اتصرف ازاى.
ندى: اتصرفى ببساطه زيه.
خرجت نهله لتترك ندى تكمل حديثها مع ادهم.
ندى: ها كنا بنقول ايه؟
ادهم: كنا بنقول انك وحشتينى.
ندى: ههههههههههه لا كنا بنتكلم على انك هتيجى امتى القاهره.
ادهم: لما خالتى ترجع عشان تبقى مع ماما هقدر اجى.
ندى: طيب بس اعمل حسابك تيجى قبل ما يبتدى الشغل بيومين عشان نلحق نروح الشهر الxxxxى تسجل كتاباتك و كمان عاوزه اعرفك على ناشرين و نقاد اعرفهم.
ادهم: كل دا هنعمله فى يومين.
ندى: لا بس على الاقل نحاول نخلص مشوار الشهر الxxxxى و المقابلات نعملها بعد الشغل مش مشكله.
ادهم: انا اكتر حاجه بسطانى انى هقدر اشوفك كل يوم فى الشغل على الاقل.
ندى: اااااااه دا انت كدا بقى ناوى على رفدك من اولها.. لا خلى بالك حازم معندوش هزار فى الشغل.
ادهم: متخافيش عليا انا اقدر اخد بالى من شغلى و حبيبتى فى نفس الوقت.
فى هذا الوقت كانت نغم تجلس مع والدة نهله تتحدثان.
أم نهله: انا تقريبا حكيتلك كل حاجه بعملها فى يومى العادى فى المنصوره.. اكيد صدعتك و بتقولى الستات الكبار رغايين.
نغم: بالعكس.. انا مبسوطه اوى ان فى حد بيتكلم معايا.
ام نهله: ليه يا حبيبتى كل دول قاعدين معاكى و محدش بيكلمك.
نغم: هما مش بيحبونى.
ام نهله: ليه بتقولى كدا.. انتم كلكم اخوات و لازم تكونوا بتحبوا بعض.
نغم: هما عندهم حق.. مش متعودين على طبيعتى و انا مش عارفه اوريهم انى بحبهم و ان دى طريقتى.
ام نهله: مش فاهمه حاجه.
نغم: انا صريحه اوى و مش بعرف اجامل و لا اذوق فى كلامى فهما بيفهمونى غلط و بيفتكرونى مش بحبهم و انى قاصده اعاملهم وحش.
ام نهله: طيب ليه مش بتحاولى تفهميهم.
نغم: مش بعرف.
ام نهله: كلهم طيبين يا حبيبتى لو حاولتى تقربى منهم هتلاقيهم قربوا منك و انا واثقه انهم بيحبوكى حتى لو مختلفين معاكى.
نغم: بحاول.
ام نهله ( مبتسمه ): بس حاولى ان كلامك يكون بأسلوب ميخليهمش ينفروا منك* خليكى صريحه لأن دى صفه جميله مبقتش موجوده فى حد بس خلى صراحتك دى تكون بطريقه متجرحش حد.
ابتسمت لها نغم بإمتنان.
ام نهله: اكيد مامتك و باباكى وحشينك اوى.
نغم ( بحزن ): اه بس انا متعوده على كدا.
ام نهله: يا قلبى تعالى فى حضنى.
جلست نغم بجانبها و وضعت ام نهله يدها حول كتفها و ضمتها.
نزلت نهله لترى هذا المنظر.
نهله: يا سلام يا سلام على الرومانسيه.
الأم ( ضاحكه ): تعالى يا غيوره انتى كمان فى حضنى.
جلست نهله بجوار والدتها من الناحيه الاخرى فضمتها اليها.
الأم: عاوزاكم تبقوا قريبين من بعض كلكم لأنكم ملكوش غير بعض و خصوصا انتوا الاتنين و ندى ملكوش اخوات و فى نفس الوقت بنات و هتفهموا بعض. خليكم مع بعض دايما و خلوا سركم مع بعض و ساعدوا بعض. الظروف فرقتكم كتير بس الحمد لله رجعتوا اتجمعتوا و عرفتوا بعض.
نغم: الحمد لله.
نهله: ماما دى اول مره نغم تقعد تتكلم مع حد الفتره دى كلها.. ايه اللى حصل انتى كنتى بتقوليلها ايه خلاها تنسجم معاكى كدا.
نغم: قصدك اول مره حد يقعد معايا الفتره دى و يتكلم معايا من غير ما يبقى متضايق او يمل منى.
نهله: انتى عارفه ان كلامك اوقات كان بيضايقنا و كمان كلامنا كان بيضايقك* فالكل بيحاول يقلل فى الكلام عشان منزعلش من بعض.
الأم: لا مش دا الحل* المفروض كلكم عايشين مع بعض تحاولوا تتأقلموا سوا و تراعوا مشاعر بعض من غير ما تبعدوا عن بعض.
نهله: حاضر يا ماما.. انا بس كنت ببقى بحاول انى مضايقهاش.
الأم: لا محدش فيكم هيتضايق من التانى طالما بتحاولوا تقربوا من بعض.
خرج حازم من الغرفه ليفاجأ بما يرى. اقترب منهم ليرحب بأم نهله. جلس مقابلا لهم.
حازم: منوره يا طنط.
الأم: دا نورك يا حبيبى. بجد مش عارفه اشكرك ازاى.
حازم: ليه يعنى انا عملت ايه. اى وقت تحبى تيجى كلمينى و انا اجيلك على طول. انا عارف دا بيبسط نهله اد ايه.
نظر لنهله و ابتسم فشعرت بخجل و احمر وجهها و ابعدت نظرها عنه.
نغم: مش نهله بس اللى بتتبسط.
قبلتها ام نهله من جبهتها و ابتسمت.
حازم: واضح يا طنط ان معجبينك كتير.
ضحكت ام نهله لتعليقه.
حازم: طنط كنت هستأذنك النهارده عندنا انا و نهله عشاء بره مع عميل.
نهله ( بعصبيه ): طيب و مقولتليش ليه من بدرى؟
حازم: لسه عارف دلوقتى.
الأم: بس مش غلط تخرج و هى لسه تعبانه.
نهله: متخافيش يا ماما انا بقيت كويسه.
حازم: متقلقيش انا هاخد بالى منها.
نظرت له نغم نظره تفحص* فإبتسم لها.
حازم: ياللا عشان نتغدى بقى كلنا سوا و عشان تلحق نهله تجهز نفسها.
نغم: طيب اقعدوا انتم و انا هطلع انادى على ندى و فارس.
صعدت نغم لغرفة فارس و طرقت الباب.
فارس: خير.
نغم: فى حاجه غريبه بتحصل.
فارس: حاجة ايه يا برنسيس.
نغم: بطل تريقه عشان اقولك.
فارس: طيب قولى.
نغم: مش قولتلكم حازم بيحب نهله.
فارس: عارف.
نغم: عرفت منين؟
فارس: من حازم.
نغم: بجد؟
فارس: اها.
نغم: يبقى عشان كدا.
فارس: ايه هو اللى عشان كدا؟
نغم: عشان كدا هياخدها يتعشوا بره انا برضو مدخلتش عليا حكاية الشغل دى.
فارس: بس هو قالها النهارده انه بيحبها.
نغم: يبقى عشان كدا هى صدقت انه واخدها علشان شغل.
فارس: طيب ما يمكن فعلا شغل بس.
نغم: لا.. باين من نظراته انه ناوى على سهره رومانسيه. بس احنا لازم نعمل حاجه.
فارس: نعمل حاجه فى ايه. انا مبفهمكيش.
نغم: افهم يا ذكى. نهله دلوقتى فاكره انها سهره عمل فممكن متهتمش اوى بلبسها و تلبس اى حاجه و ممكن كمان لا تحط ميك اب و لا اى حاجه و خاصة انها تعبانه.
فارس: خلاص نفهمها.
نغم: لا طبعا كدا هنبوظ المفاجأه.
فارس: امال نعمل ايه؟
نغم: هنتفق مع ندى و نقترح عليها تلبس حاجه تكون حلوه و ندى تعملها ميك اب و تعملها شعرها و نخليها مستعده من غير ما تعرف.
فارس: متحاوليش كل لبسها رسمى و مش مناسب لمناسبه رومانسيه.
نغم: دى مش مشكله سيب الموضوع دا عليا.
فارس: انتى غريبه اوى.
نغم: ليه يعنى؟
فارس: بحالات مببقاش فاهملك.
نغم ( بحزن ): عشان مبتفهمش.
فارس: اه اديكى رجعتى لأصلك.
نغم: طيب ياللا نروح نتفق مع ندى.
انهوا وجبة الغداء و صعدت ام نهله لغرفتها التى جهزوها لها بالفيلا لترتاح قليلا.
ندى: نهله تعالى عاوزاكى فى حاجه.
نهله: عاوزانى فى ايه.. ما تخلينا قاعدين مع نغم و فارس.
ندى: ما هما كمان جايين معانا.
نهله: جايين معانا فين؟
ندى: هنطلع اوضتك.
نهله: طيب ما نتكلم هنا.
فارس: لا لازم فى اوضتك.
نغم: روحوا انتوا و انا دقيقتين و احصلكم.
نهله: رغم انى مش فاهمه حاجه بس يالا.
صعدوا لغرفة نهله.
نهله: ادينا جينا الاوضه عاوزين ايه بقى؟
ندى: مش انتى عندك عشاء عمل انتى و حازم النهارده.
نهله: اه.
ندى: طيب و احنا طالعين عشان نساعدك تجهزى نفسك.
نهله: الموضوع مش مستاهل انتى عارفه انى بقيت بعرف احط ميك اب لنفسى و هلبس اى حاجه من اللى عندى و خلاص. مش محتاجه نحضر من قبليها بالوقت دا كله.
ندى: لا لازم.. دى سهره و انتى مبتعرفيش تحطى ميك اب سهرات.
نهله: انا هحط ميك اب عادى خفيف.
ندى: اه ما هو خفيف بس هحطهولك لسهره و اعملك شعرك.
نهله: بس انا شعرى كويس.
ندى: لا هتغسليه دلوقتى و هعملهولك.
نهله: انا غسلته الصبح و نشفته بالسيشوار.
ندى: لا هعملهولك تانى.
فارس: اسمعى كلامها.
فى هذا الوقت دخلت نغم و فى يدها فستان اسود طويل شكله رائع لفت نظرهم جميعا لدرجة ان فارس اصدر صفارة اعجاب.
فارس: ايه الفستان الجميل دا؟
نغم: دا فستان انا اللى مصمماه و منفذاه و انا بره. كنت بحاول اجمع فيه بين الموضه و الاحتشام يعنى عشان يبقى مناسب للبنت المصريه لو حابه تلبسه.
ندى: يجنن بصراحه.
نغم: ايه رأيك يا نهله؟
نهله: حلو اوى.
نغم: دا لسه محدش لبسه خالص انتى هتلبسيه اول مره النهارده.
نهله: انا.. اشمعنى؟
ابتسم فارس لنغم قائلا: متخيلتش انك هتتصرفى كدا.
نغم: مش قولتلك.
نهله: قولتيله ايه و قالك ايه انا مش فاهمه حاجه. الفستان حلو اوى اوى و انتى اللى مصمماه لنفسك ليه البسه انا فى سهره ملهاش لازمه.
نغم: اولا انا مش عاملاه لنفسى دا تصميم صممته و خلاص. ثانيا دا مش استايلى فى اللبس و هيليق عليكى انتى اكتر. و الاهم بقى دلوقتى ان المكان اللى فيه عشاء العمل شيك جدا و مينفعش تلبسى فيه اى حاجه.
نهله: بس انا عندى كذا حاجه حلوين و نقاهم معايا فارس و كلكم قولتوا انهم شيك.
فارس: ايوا شيك بس دا مناسب اكتر للمكان.
حاول الجميع اقناعها دون لفت نظرها لتوقعاتهم. بدأت ندى تساعد نهله و خرجا فارس و نغم.
فارس: على الله بس حازم ميكسفناش بعد دا كله و تبقى فعلا سهره شغل.
نغم: لا معتقدش انا احساسى عمره ما خيب.
فارس: لا و طلع عندك احساس كمان.
نظرت له نغم بعتاب و تركته لتذهب إلى حجرتها* فجرى اليها.
فارس: متزعليش. انا اسف. بس مش متعود منك تهتمى بحد.
نغم: و هتفضلوا تعاقبونى على دا كتير.
فارس: محدش بيعاقبك بس كنا بنحس انك عاوزه تبعدى عننا.
نغم: انتوا اللى مش قادرين تفهمونى.
فارس: نحاول هو احنا نطول.
ابتسمت له نغم.
نغم: طيب تعالى معايا افرجك التصاميم الجديده اللى عملتها على ما ندى و نهله يخلصوا.
فارس: يالا.
